پاشیدن خون گلوي علي اصغر(ع) به اسمان

درباره خون گلوي علي اصغر و كيفيت برخورد امام حسين(ع) با آن روايات مختلفي نقل شده است از جمله:
1- مردي از بني اسد تيري پرتاب كرد و آن طفل را شهيد ساخت، پس امام(ع) خون آن طفل را گرفت و چون دستش پر شد آن را روي زمين ريخت و فرمود: «پروردگارا! اگر باران آسمان را از ما منع فرمودي خير ما را در اين خون قرار ده و انتقام ما را از اين گروه ستمگر بگير»(1).
2- ... پس امام(ع) به زينب(س) فرمود: «كودك را بگير»، آنگاه دست خود را زير خون گلوي او گرفت و چون دستش پر از خون شد به سوي آسمان پاشيد و گفت: «چون خدا مي بيند آنچه كه از بلا بر من نازل شد، بلا بر من آسان گشت»(2). و در روايت ديگري آمده است امام(ع) آن خون ها را به طرف آسمان ريخت و قطره اي بازنگشت»(3).

بنابر نقل دوم شايد رازش اين بود كه حضرت(ع) در عين حالي كه سوز دروني و سنگيني مصيبت را خواست اظهار كند، به اين وسيله رضايت خود و تسليم بودن در مقابل امر الهي را نيز بيان و آشكار نمايد، چنانكه جملات حضرت(ع) اشاره به آن دارد: «و چون خدا مي بيند بر من آسان است». و يا شايد به اين وسيله خواسته باشد كه قرباني او را بپذيرد و خداوند نيز پذيرفت و طبق برخي روايات قطره اي از آن خون به زمين بر نگشت. در نگاه برخي از انديشمندان چون شهيد مطهري(ره) اين كار امام نوعي حركت سمبوليك بود و به اين وسيله عطف توجه ويژه اي درتاريخ نسبت به كشته شدن علي اصغر(ع) و نمايش جنبه هاي مختلف قضيه عاشورا ايجاد كرده است.